Podejmując rolę kuratora wystawy decyduję się na pokazanie pustej przestrzeni galerii Zony Sztuki Aktualnej w formie makiety, która poprzez zmianę skali ukazuje galerię w miniaturze. Celem tej realizacji jest wyeksponowanie roli kuratora i przestrzeni wystawienniczej jako elementów kreacyjnych sztuki – czynników, które są warunkiem uznania czegoś za sztukę. Poprzez fetyszyzację zarówno roli kuratora, jak i przestrzeni ekspozycyjnej, chciałbym krytycznie odnieść się do niebezpieczeństw wynikających z nadużywania władzy i funkcji kreacyjnej w nadawaniu czemuś statusu sztuki.

Wprowadzenie makiety pustej przestrzeni wystawienniczej w pustą przestrzeń wystawienniczą ma w przerysowany sposób pokazać wyżej opisaną sytuację dysproporcji w relacjach artysta-kurator-instytucja (galeria).

Projekt w jawny sposób odwołuje się do początków krytyki instytucjonalnej, tradycji analitycznej dyskusji z przestrzenią wystawienniczą w projektach Yvesa Kleina, Michaela Ashera, Williama Anastasi, Terry Atkinsona, Roberta Irwina i innych artystów oraz dyskusji na temat estetyki i ideologii white cube zainicjowanej przez Briana O’Doherty. Jego potencjał aktualizacyjny opiera się na transferze wyartykułowanych wówczas treści we współczesny kontekst zmieniających się relacji pomiędzy artystami i kuratorami, dyskusji na temat kreacji kuratorskich oraz obserwowanej asymetrii „sprawczości” w świecie sztuki.